Η τεχνολογία και οι δυνατότητες που μας προσφέρει είναι πλέον κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων, ενηλίκων και παιδιών, αφού βρίσκει εφαρμογή σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής: φιλικές σχέσεις, διασκέδαση, αγορές, σχολείο, πληροφόρηση, εργασία, κ.ά.
Και ενώ η τεχνολογία έχει εισχωρήσει στη ζωή μας, η προσαρμογή κάποιων οικογενειών στη "νέα πραγματικότητα" δεν είναι ομαλή.
Και αυτό γιατί η τεχνολογία αντικατέστησε σε μεγάλο βαθμό τους παραδοσιακούς ρόλους γονιού - παιδιού. Σε αυτό το πεδίο οι "ειδικοί" πλέον είναι τα παιδιά και κάποιοι γονείς απλώς παρακολουθούν τις εξελίξεις σε έναν άγνωστο για αυτούς χώρο που τους γεμίζει ανασφάλεια, φόβο και αγωνία.
Και υπό το καθεστώς αυτών των συναισθημάτων πολλές φορές οι γονείς λειτουργούν παρορμητικά και με τη λογική της απαγόρευσης. Ωστόσο, η απαγόρευση της χρήσης της τεχνολογίας αυτομάτως βάζει τα παιδιά εκτός της σύγχρονης πραγματικότητας και άρα δεν γίνεται ποτέ αποδεκτή από αυτά. Η απάντηση στην απαγόρευση είναι η οριοθέτηση και το πρώτο βήμα είναι η αποδοχή της πραγματικότητας …ότι δηλαδή τα παιδιά είναι οι "ειδικοί" σε αυτό το θέμα και οι γονείς μπορούν να διδαχθούν από τα παιδιά τους.
Τα παιδιά τις περισσότερες φορές είναι ένα βήμα μπροστά από τους γονείς σε θέματα τεχνολογίας. Ζητήστε τους να σας διδάξουν. Περιηγηθείτε μαζί τους στο διαδίκτυο και δείτε πως συμπεριφέρεται το παιδί σας σε αυτό τον ψηφιακό κόσμο. Δείτε ποιες σελίδες επισκέπτονται και παρατηρήστε πως αντιδρούν στα ερεθίσματα που δέχονται. Όπως ένας γονιός φροντίζει και μαθαίνει για τους φίλους του παιδιού του, για τις συνήθειες του, τα στέκια του στην πραγματική ζωή, με την ίδια επιμονή και διακριτικότητα πρέπει να παρακολουθήσει διακριτικά και τη δεύτερη "ψηφιακή" ζωή του.
Οι νουθεσίες και το "υψωμένο δάχτυλο" δεν θα έχουν αποτέλεσμα. Καλό είναι να θυμούνται οι γονείς, ότι τα παιδιά θεωρούν τους εαυτούς τους ειδήμονες του διαδικτύου και γενικά της τεχνολογίας. Σε αντικατάσταση του ΜΗΝ και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ας δοθεί χώρος στο ΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ προκειμένου να ανοιχτεί ένας διάλογος μεταξύ των παιδιών και των γονιών.
Θυμίζουμε ότι θα πρέπει να γίνει δεκτό ότι το παιδί έχει και μια ψηφιακή καθημερινότητα. Η "αναλογία" της ψηφιακής με την πραγματική θα πρέπει να είναι ίδια σε όλα τα επίπεδα. Με τον ίδιο τρόπο, που οι γονείς θα καθορίσουν τον χρόνο εξόδου του παιδιού τους -πλήρως προσαρμοσμένο στις ανάγκες του, στην ηλικία του και στην εμπιστοσύνη που θα δείξουν στο παιδί- με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα πρέπει να καθορίσουν και τον χρόνο παραμονής του στο διαδίκτυο.
Με την ίδια λογική οι γονείς δεν μπορούν να είναι συνεχώς κοντά στα παιδιά τους. Κατ’ επέκταση δεν μπορούν να τα προστατεύσουν από όλους τους κινδύνους. Ο ρόλος τους όμως είναι να τα μάθουν πώς να διαχειρίζονται τις επικίνδυνες καταστάσεις και πως να αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Και αν πάλι τα παιδιά δεν τα καταφέρουν, η σχέση ασφάλειας και εμπιστοσύνης με τους γονείς πάντα λειτουργεί ως προστατευτικός μανδύας.
Το διαδίκτυο και γενικά η τεχνολογία έχει να προσφέρει πλήθος θετικών επιρροών στα παιδιά και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τα αποκλείσουμε. Η γνώση και η εμπειρία είναι τα βασικά στοιχεία που θα καταστήσουν τους γονείς ικανούς να διαχειριστούν και να προλάβουν τα όποια προβλήματα προκύψουν στη ζωή των παιδιών τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου